«ΚΥΚΛΑΔΙΚΟΝ ΦΩΣ» 59 ΧΡΟΝΙΑ ΚΥΚΛΑΔΙΚΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ


ΕΤΟΣ 59ον * Αρ. Φύλλου 667
30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2008

«ΚΥΚΛΑΔΙΚΟΝ ΦΩΣ»
59 ΧΡΟΝΙΑ ΚΥΚΛΑΔΙΚΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ

Από παλαιότερο τεύχος (Απρίλιος
1999) του «Κυκλαδικού Φωτός»)

Πώς αλλιώς θα μπορούσα να τιτλοφορήσω ένα άρθρο γι’ αυτό το μικρό αλλά θαυματουργό έντυπο, που – παλεύοντας νυχθημερόν -, μέσα στα σπλάχνα του περικλείει αγώνες και θυσίες ζωής, ψυχικής και σωματικής προσφοράς προς τους Κυκλαδίτες μας και τα νησιά μας!

Αν κάποιος διαβάση τα πιο πάνω θα πη επικαίρως πως «ευλογεί τα γένεια του» (της!). Όμως, επειδή έχω μια τακτική (ίσως κακή) και κάθε μήνυμα και γράμμα των αναγνωστών μας με λόγια επιβραβεύσεως και όχι μόνον – αν και φυλάσσεται – να μην το δημοσιεύω, πιστεύω πως έχω λίγο το δικαίωμα μιας μικρής, προς ηθικήν ανταμοιβήν, ανασκόπησης, ένα είδος απολογισμού για τα 59 αυτά χρόνια του φύλλου μου. Ειδικά αν σκεφτώ πως από τον θάνατο του Αειμν. Ιδρυτού του ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΠ. ΤΕΡΖΟΠΟΥΛΟΥ παρήλθον κι όλας δέκα τέσσερα (14) έτη, κι από την ανάληψη των καθηκόντων μου τη βοηθεία του πατρός μου πάντα, είκοσι επτά (27), πιστεύω πως το δικαιούμαι απολύτως!…

Όλα αυτά που έχω ζήσει μέσα στις σελίδες που αφορούν τους (ή στους) νησιώτες μας, επιτυχίες, προβλήματισμούς και προβλήματα, προσπάθειες, αγώνες, προόδους ατομικές και συλλογικές, αλλά και της εξουσίας, καθημερινές χαρές, ιστορικές στιγμές και στιγμιότυπα, όλα στεφθέντα με αγωνία για να προσφέρω ό,τι πιο εκλεκτό αλλά και κατανοητό στον αναγνώστη, αλλά ίσως και μοναδικό μερικές φορές (μοναδικό, αφού ό,τι γράφεται πια μέσα στις σελίδες του «Κυκλαδικού Φωτός» μας, γίνεται ιστορία) όσο εύκολα είναι να τα αποτιμήση κάποιος σωστά, τόσο εύκολα κάποιος άλλος, που δεν τα εγνώρισε ή και που δεν μπορεί να τα κατανοήση, (-υπάρχουν και τέτοιοι  άνθρωποι-), και ίσως πη, για την έκδοση αυτή: «να μια ακόμη από όλες όσες ανοίγουν, κυκλοφορούν, κλείνουν και ξανά πάλι»!

Δυστυχώς, είναι απολύτως ακατόρθωτο να αποσαφηνίσω σε κάποιον, που δεν καταλαβαίνει, να απαριθμήσω το έργο του, όπως και σε εκείνον που δεν το «έζησε» όλα αυτά τα χρόνια, δεν εδιάβασε αράδα αράδα την ιστορία, λαογραφία και πληθώρα άλλων των Κυκλάδων και των Κυκλαδιτών μας, του χθες, του σήμερα, αλλά και του αύριο. Κάθε αράδα της προσέφερε και προσφέρει κάτι και σε κάποιον, είτε μόνον σε έναν, είτε σε ολόκληρο νησί. Το φως της εφημερίδος μας, διείσδυσε και διεισδύει με τον δικό του γλυκό, αγαπητό τρόπο στον οικείο και άλλο χώρο των αναγνωστών του, δείχνοντάς του με υπερηφάνεια τους καθημερινούς αγώνες για διατήρηση της ιστορίας και του πολιτισμού μας, αλλά και την εξωραϊστική διάθεσή του – μέχρις εσχάτων – για ανάπτυξη και πρόοδο, με τρόπο απλά πιεστικό προς τους αρμοδίους, έναν τρόπο που κρύβει μέσα του μιαν ισχύ πολλών βολταϊκών συστημάτων, με πειθώ, πίστη και κυρίως με ανιδιοτέλεια, τασσόμενο πάντα υπέρ του αγαθού και της ευημερίας των νησιών μας.

Όλα αυτά, ετιμήθησαν πολλές φορές. Η όποια τιμητική επιβράβευση ήταν καί είναι με χαρά αποδεκτή, εφ’ όσον έγινε και γίνεται πραγματικά ως αναγνώριση του έργου του, ανταποκρινόμενη στην ουσία της κυκλαδικής προσφοράς ενός 59ετούς δημοσιογραφικού οργάνου που λέγεται «Κυκλαδικόν Φως». Και βέβαια πιο μεγάλη τιμή και ηθική ανταπόδοση, όχι για μένα αλλά για το φύλλο αυτό, είναι το ενδιαφέρον και η αγάπη στην καρδιά του πνευματικού αναγνώστη (πνευματικός, αφού δεν του χαρίζω ούτε DVD ούτε άλλου είδους «δωράκια» για να την πάρη!), που είναι η απόλυτη αναγνώρισή του!…

Και ως διεπόμενο από ηθικές αξίες, οι ηθικές αξίες κρατούν ζωντανή την έκδοση αυτή! Και είναι αλήθεια, πως όταν κάποτε – τυχαίνει κι αυτό -, κάποιος επί πολλά έτη αναγνώστης του φεύγει για τους ουρανούς, η καρδιά μου πονά περισσότερο κι από τους οικείους. Γιατί ξέρω πως  αυτός  με  την μικρή του επί έτη συμπαράσταση, ένοιωσε και αγάπησε το έργο του φύλλου μου περισσότερο από άλλους…

Τα 59 χρόνια του «Κυκλαδικού Φωτός» μας είναι μια ζωντανή απόδειξη ότι οι Κυκλάδες μας και οι Κυκλαδίτες μας ξέρουν να αναγνωρίζουν, να ξεχωρίζουν και να συμπορεύωνται με το καθαρό Φως της προσφοράς για την σωστή και ολοέν μεγαλύτερη ανάπτυξη των νησιών μας, χωρίς παροξυσμούς, χωρίς εμπάθειες και συμφέροντα, πάντα με ελπίδα και αισιοδοξία για ένα καλύτερο αύριο των Κυκλάδων μας…

Και ίσως και εγώ κάποτε, αυτό να μην προφθάσω να το ιδώ σε όλη του την μεγαλοπρέπεια…

Το «Κυκλαδικόν Φως» μας όμως, είμαι σίγουρη, πως θα το ιδή!…


ΕΛΕΝΗ ΙΩΑΝ. ΤΕΡΖΟΠΟΥΛΟΥ