Για τα 40 χρόνια από την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ | άρθρο του Σίμου Ανδρονίδη

---

απεστ. 14-03-2021

Για τα 40 χρόνια από την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ

Το 2021 είναι το έτος όπου συμπληρώνονται 40 χρόνια από την ένταξη της Ελλάδας στην τότε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα.  Η ένταξη όμως, δεν σήμανε το τέλος και δη το επίσημο και πανηγυρικό ‘τέλος’ μίας διαδικασίας που ξεκίνησε από την δεκαετία του 1960, καθότι, δεν προσεγγίζουμε την όλη διαδικασία τελεολογικά, αλλά, αντιθέτως ως σύνθετης και εξελισσόμενης διαδικασίας εντός της οποίας η χώρα και οι θεσμοί της βίωσαν μία σειρά δραστικών αλλαγών, οι απολήξεις των οποίων φθάνουν έως τις ημέρες μας, και με μία βαθιά κοινωνικοοικονομική και πολιτική κρίση να έχει μεσολαβήσει.

Μία κρίση που έθεσε στο μικροσκόπιο της και την ίδια την συμμετοχή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ιδίως στον στενό της πυρήνα (ΟΝΕ), αναδεικνύοντας μία χορεία ζητημάτων που είχαν να κάνουν τόσο με την λειτουργία και τα χαρακτηριστικά της Ένωσης, όσο και την οιονεί πρόσληψη της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Ελλάδα.

Σταχυολογώντας ενδεικτικά, και πέραν του οικονομικού στοιχείου, θα αναφέρουμε την, ως αποτέλεσμα της ένταξης, ενίσχυση της νεοπαγούς Μεταπολιτευτικής Δημοκρατίας και την εμβάθυνση των δημοκρατικών θεσμών. Και παράλληλα, την απαγκίστρωση από λογικές εθνικής περιχαράκωσης (και μειονεξίας) και εθνικής αυταρέσκειας που διαπερνούσαν τμήμα του πολιτικού συστήματος της χώρας, στο σημείο όπου το άνοιγμα προς τον κοινότητα υπήρξε άνοιγμα προς την Ευρώπη πολιτικά, γεω-πολιτικά, αξιακά και πολιτισμικά. Την μέσω της ένταξης-συμμετοχή στην κοινότητα/Ένωση, επανεπινόηση  του ονόματος και της εικόνας της χώρας. Την συμπερίληψη του εξευρωπαϊσμού στον πολιτικοϊδεολογικό λόγο πολιτικών κομμάτων.

Την οιονεί θεσμοθέτηση μίας κουλτούρας διαβούλευσης και διαλόγου που με την πάροδο των ετών κατέστη Μεταπολιτευτικό  ‘κεκτημένο’ για πολιτικά κόμματα και κοινωνικούς φορείς. Την εισαγωγή και θέσπιση μορφών διαβούλευσης που ειδικότερα έλαβαν την μορφή της κοινωνικής διαβούλευσης ή αλλιώς, του κοινωνικού διαλόγου. Την εναρμόνιση με βέλτιστες πρακτικές.

Την περαιτέρω ενίσχυση του πεδίου των ατομικών και βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τον προσδιορισμού του κρίσιμου στοιχείου της ανάλυσης και της τεκμηρίωσης όσον αφορά την διαδικασία χάραξης πολιτικών για την διεκδίκηση ευρωπαϊκών κονδυλίων. Στοιχείο ευκρινές εν καιρώ κρίσης στην λειτουργία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Τις συνέργειες σε επίπεδο πολιτισμού.

Την εμπέδωση της αντίληψης ό,τι για να συνεχίσει η χώρα να παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς τις εξελίξεις στο διεθνές γίγνεσθαι, οφείλει να ενισχύσει την παρουσία της εντός της Ένωσης. Το άνοιγμα σε μορφές κοινωνικής-πολιτισμικής κινητικότητας, όπως η αύξηση των μετακινήσεων και ακόμη, των ελεύθερων μετακινήσεων Ελλήνων προς χώρες-μέλη, και η εφαρμογή του προγράμματος ανταλλαγής φοιτητών ‘Εράσμους’.

Όλα τα παραπάνω αλλά και αρκετά περισσότερα, εξηγούν επαρκώς γιατί η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, το μακρινό αλλά όχι παραδομένο στην ιστορική-πολιτική λήθη, 1981, συνιστά, και μέσω αντιφάσεων, αμφιταλαντεύσεων, συγκρούσεων και τριγμών, ένα πολύ σημαντικό Μεταπολιτευτικό επίτευγμα.
Με αφορμή την συμπλήρωση 40 ετών, είναι ευκαιρία να εστιάσουμε στο πλαίσιο της ένταξης και της εξέλιξης της εν συνόλω. Δίχως προσκόμματα και παρωπίδες.

---

Σίμος Ανδρονίδης

---