Η μάστιγα της Τήνου | άρθρο του Στέλιου Δεσύπρη

---

παρελήφθ. 14-10-2020

Η μάστιγα της Τήνου

Στις 29 Δεκεμβρίου εισέπραξα άλλη μία μεγάλη στεναχώρια με τη ζημιά που μου προξένησε καλοθρεμμένος τράγος ελεύθερης βοσκής στα μικράς ηλικίας ελαιόδεντρα, που με πολύ κόπο και προσπάθεια κατάφερα να διατηρήσω, αφού όταν τα πρωτοφύτεψα μου τα ρημάξανε τρεις-τέσσερις φορές τα μη ελεγχόμενα και ανεξέλεγκτα κατσίκια του Τσικνιά, παρά την κατά δυνατόν ασφαλή περίφραξη που προσπάθησα να κάνω στο δεντροπερίβολο μου, υπερπηδώντας την περίφραξη με τα πλέγματα και το υπεράνω αυτού αγκαθωτό σύρμα.

Κατά το παρελθόν έχω ασχοληθεί πάρα πολύ και έχω δημοσιεύσει κατ επανάληψη στον τοπικό τύπο για το μεγάλο αυτό πρόβλημα της Τήνου, με τα κατσίκια ελεύθερης βοσκής που συνεχώς αυξάνονται και πολλαπλασιάζονται και ρημάζουν το νησί μας από κάθε άποψη. Τελευταία έγινε μεγάλη εκστρατεία κατά της εγκατάστασης των ανεμογεννητριών που αλλοιώνουν και προσβάλλουν το φυσικό περιβάλλον, παρά το γεγονός ότι θέλουμε και τις ήπιες μορφές ενέργειας για την προστασία του περιβάλλοντος και για την κλιματική αλλαγή. Για το μεγάλο αυτό πρόβλημα των αδέσποτων κατσικιών, που καταστρέφουν κυριολεκτικά το περιβάλλον, αλλά και τη μοναδικότητα που χαρακτηρίζει την χειροποίητο Τήνο τι κάνουμε τόσα χρόνια;

Είναι πλέον γνωστό και πανθομολογούμενο, ότι την αρμοδιότητα και την υπευθυνότητα για την αντιμετώπιση αυτό το προβλήματος την έχει η τοπική αυτοδιοίκηση και γιατί όχι και η Γεωργική Υπηρεσία της περιφέρειας και αυτή ακόμη η Διεύθυνση Δασών! Νομίζω πως όταν υπάρχει η ανάλογη βούληση μπορεί το ζήτημα αυτό, αν όχι να αντιμετωπιστεί πλήρως, τουλάχιστον να περιοριστεί κατά το δυνατόν, με μια ανάλογη και εδώ εκστρατεία με πρακτικό τρόπο, απˊ όλους εκείνους που ενδιαφέρονται και προβληματίζονται και ζημιώνονται από τη μάστιγα αυτή της Τήνου, ιδιαίτερα δε οι κάτοικοι των χωριών που το βιώνουν καθημερινά, μην ξέροντας τι να κάνουν αφού κανείς από τους ιθύνοντες δεν βλέπει, δεν ακούει, δεν νοιάζεται, δεν ευαισθητοποιείται. Όλοι αγαπάμε και θέλουμε το πράσινο και θα μας άρεσε να βλέπουμε χωράφια καλλιεργημένα και όχι χέρσα εγκαταλελειμμένα, έρημα και παντέρημα. Οι εξωμερίτες από την Αγία Μαρίνα και πέρα καθώς και οι κατωμέριτες το ζούνε καθημερινά και όλο πιο έντονα το πρόβλημα αυτό.

Οι άνθρωποι που ασχολούνται με τη γη δουλεύοντας την, χρειάζονται τη βοήθειά μας, την υποστήριξη, τη συμπαράσταση, την ενθάρρυνση και όχι την αποθάρρυνση και την απογοήτευση, ότι το χειρότερο βέβαια, για να υπομένουν και να παραμένουν στον τόπο τους.

---

Στέλιος Δεσύπρης

---