Αιγαιοπελαγίτικα Πένθη: ΕΛΕΝΗ ΘΕΟΔ. ΜΕΤΑΞΩΤΟΥ (1941-2021) – Πιστή στην Σύρνα

---

απεστ. 13-05-2020

Αιγαιοπελαγίτικα Πένθη

ΕΛΕΝΗ ΘΕΟΔ. ΜΕΤΑΞΩΤΟΥ (1941-2021)
Πιστή στην Σύρνα

Η τελευταία πρώην μόνιμη κάτοικος της νήσου Σύρνας και επιμελήτρια των δύο μικρών αλλά ιστορικών ναών της έσβησε στις 5 Μαΐου στο Νοσοκομείο της Ρόδου, μετά από σύντομη περιπέτεια της υγείας της.

(Η νήσος Σύρνα ή Σειρήνα ή Άγιος Ιωάννης, της οποίας προσφάτως αμφισβητείται η ελληνικότης από τους εξ ανατολών γείτονες, με εμβαδόν 7,8 τ.χλμ. – υπερδιπλάσια της διάσημης Δήλου των Κυκλάδων (3,5 τ.χλμ.) – κείται 16 ν. μίλια περ. νοτιοανατολικώς της Αστυπαλαίας. Άλλοτε ήταν ήταν πολύ παραγωγικό νησί με πολλές εκατοντάδες αιγοπρόβατα, δεκάδες κυψέλες κλπ.)

Ο Θεοδ. Ιωάν. Μεταξωτός (1914-1986) με την σύζυγό του Μαρία και τα τρία τέκνα τους υπήρξαν οι τελευταίοι μόνιμοι κάτοικοι της Σύρνας, την οποία αναγκάσθηκαν να εγκαταλείψουν, όταν ο Θεόδωρος ασθένησε σοβαρά ένα χρόνο περίπου πριν από τον θάνατό του. Οι πρόγονοί του μίσθωναν εκτάσεις στο νησί και ζούσαν σε αυτό μονίμως πολύ πριν από τον ίδιο, κτίζοντας σταδιακώς κατοικίες, τυροκομείο, αποθήκες, φούρνο κ.ά.

Μετά την Απελευθέρωση (1945), η οικογένεια του Θεοδ. Μεταξωτού αναρτούσε σε μόνιμη βάση την ελληνική σημαία στις εγκαταστάσεις της και στους δύο παλαιότατους ναούς του νησιού, τον Άγιο Ιωάννη και τον Άγιο Γεώργιο, των οποίων άναβε καθημερινώς τα καντήλια μέχρι την οριστική αναχώρησή της από την Σύρνα.

Η Ελένη Μεταξωτού, μετά την επιστροφή της από την Αθήνα και την οριστική εγκατάστασή της στην Αστυπάλαια (δεκαετία 1980), μετέβαινε κάθε χρόνο, ανελλιπώς, στην Σύρνα και τοποθετούσε νέες σημαίες και στους δύο ναούς, καθώς και κεριά προς χρήση των τυχόν επισκεπτών και τους φρόντιζε γενικότερα, τηρώντας την οικογενειακή παράδοση, με εντυπωσιακή στοργή.

Ευλαβής χριστιανή και εφάμιλλη σε πατριωτισμό του πατέρα της και του παππού της (που είχαν σημαντική συμμετοχή στην Αντίσταση κατά των κατακτητών, αναγνωρισμένη επισήμως), η Ελένη, παρά τα σοβαρά προβλήματα υγείας της και τις πολύ περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες της, δεν παρέλειψε ποτέ αυτό το καθήκον, ενώ αγνάντευε καθημερινώς, με ασυγκράτητη νοσταλγία, από την Σκάλα της Αστυπαλαίας την Άκρα Γλαρόπουντα της Σύρνας, προσδοκώντας την επόμενη μετάβασή της στον τόπο της νεότητός της…

Απλή, πονετική, περιποιητική σκόρπιζε καλωσύνη σε όλους.

Η απουσία της θα είναι αισθητή στην Σκάλα.

Σημειώνεται ότι η «Κυρά της Ρω» ήταν νύφη της γιαγιάς της Ελένης Μεταξωτού. Είχε έρθει σε γάμο με τον αδελφό της Ιωάννη Αχλαδιώτη και είχε επισκεφθεί πολλές φορές την Σύρνα.

Ελπίζεται ότι η Δήμος Αστυπαλαίας θα αναλάβει με ζήλο την κατ’ έτος αντικατάσταση των επί της Σύρνας δύο σημαιών, οι οποίες φθείρονται ταχέως λόγω των καίριων σημείων.

---

Γεώργιος Κ. Γιαγκάκης

---