ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΠΙΣΚΟΠΗ ΣΥΡΟΥ: Λόγος της Ζωής – Ιανουάριος 2022

---

«Είδαμε ν’ ανατέλλει το άστρο του και ήρθαμε να τον προσκυνήσουμε» (Μτ 2,2)

Αυτά είναι τα λόγια των «Μάγων» που ήρθαν από μακριά, για μια επίσκεψη μάλλον μυστηριώδη στο βρέφος Ιησού.

Αυτή τη χρονιά, ο λόγος αυτός προτείνεται από τους χριστιανούς της Μέσης Ανατολής, για να εορταστεί η εβδομάδα προσευχής για την ενότητα των χριστιανών [1]. Είναι μια σπουδαία ευκαιρία να ξαναπάρουμε μαζί το δρόμο, ανοιχτοί στην αμοιβαία υποδοχή, αλλά κυρίως στο σχέδιο του Θεού, με το να είμαστε μάρτυρες της αγάπης του για κάθε πρόσωπο, για κάθε λαό της γης.

«Είδαμε ν’ ανατέλλει το άστρο του και ήρθαμε να τον προσκυνήσουμε»

Έγραψαν οι χριστιανοί της Μέσης Ανατολής στο κείμενο που συνόδευε τις προτάσεις για την Εβδομάδα προσευχής: «Το αστέρι που εμφανίστηκε στον ουρανό της Ιουδαίας, είναι ένα σημείο ελπίδας πολυαναμενόμενο, που οδήγησε τους Μάγους και μέσω αυτών, στην πραγματικότητα όλους τους λαούς της γης, στον τόπο όπου εμφανίστηκε ο αληθινός Βασιλιάς και Σωτήρας. Το αστέρι είναι ένα δώρο, ένα σημείο της στοργικής παρουσίας του Θεού για την ανθρωπότητα […]. Οι Μάγοι μας αποκαλύπτουν έτσι την ποθητή από το Θεό ενότητα όλων των λαών. Έρχονται από μακριά, αντιπροσωπεύουν διαφορετικές κουλτούρες, αλλά εμψυχώνονται όλοι από την επιθυμία να δουν και να γνωρίσουν το νεογέννητο Βασιλιά: Βρίσκονται μαζί μέσα στη σπηλιά της Βηθλεέμ, για να του αποδώσουν λατρεία και να προσφέρουν τα δώρα τους.

Οι χριστιανοί καλούνται να είναι σημείο της ενότητας που θέλησε ο Θεός για τον κόσμο. Με κουλτούρες, φυλές και γλώσσες διαφορετικές, οι χριστιανοί μοιράζονται την ίδια ανάγκη αναζήτησης του Χριστού και την ίδια επιθυμία να τον λατρέψουν. Η αποστολή των χριστιανών, επομένως, είναι να αποτελούν σημείο, όπως το αστέρι, για να καθοδηγήσουν την ανθρωπότητα, που διψά για το Θεό, στο Χριστό: αποστολή τους είναι να γίνουν εργαλεία του Θεού για να κάνουν πραγματικότητα την ενότητα όλων των λαών [2]. Το αστέρι που φωτίζει τους Μάγους είναι για όλους, και λάμπει πρώτα στο βάθος της συνείδησης που αφήνεται να φωτιστεί από την αγάπη. Ας ανοίξουμε ορθάνοιχτα τα μάτια μας για να το αντιληφθούμε, να το ακολουθήσουμε και να πετύχουμε τη συνάντηση με το Θεό, με τους αδελφούς μας και τις αδελφές μας στην καθημερινή μας ζωή και να μοιραστούμε τον «πλούτο» μας με όλους.

«Είδαμε ν’ ανατέλλει το άστρο του και ήρθαμε να τον προσκυνήσουμε»

Το να αποδίδουμε λατρεία στο Θεό είναι βασικό για να αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας ενώπιόν Του, όπως ακριβώς είμαστε: μικροί, εύθραυστοι, έχοντας διαρκώς ανάγκη από συγχώρηση και ευσπλαχνία και γι’ αυτό ειλικρινά διατεθειμένοι να έχουμε την ίδια συμπεριφορά προς τους άλλους. Αυτή η εκδήλωση λατρείας, που οφείλεται αποκλειστικά στο Θεό, εκφράζεται πλήρως μέσα από τη θρησκευτική λατρεία.

Μπορούν να μας βοηθήσουν τα παρακάτω λόγια της Chiara Lubich: «Τι σημαίνει «λατρεύω» το Θεό; Είναι μια στάση που αρμόζει αποκλειστικά σ’ Εκείνον. Λατρεύω το Θεό σημαίνει να του λέω: «Είσαι τα πάντα», δηλαδή να τον αναγνωρίζω ως «αυτόν που είναι»: και εγώ έχω το απέραντο προνόμιο να έχω λάβει τη ζωή, ώστε να το κάνω. Αλλά «λατρεύω» απαιτεί επίσης να συμπληρώνω: «εγώ δεν είμαι τίποτα». Δεν αρκεί να το λέω. Να μαρτυρούμε με τη ζωή μας πως δεν είμαστε τίποτα και ο Θεός είναι τα πάντα, είναι ένα θετικό βήμα. Εάν στραφούμε προς το Θεό και κάνουμε δικό μας το μήνυμα του Ευαγγελίου, οι δικές μας αντιλήψεις έχουν κιόλας παραμεριστεί. Εάν κάνουμε το θέλημά του, έτσι όπως μας φανερώνεται, στο παρόν, οι εγωιστικές μας τάσεις θα υποχωρήσουν. Εάν ο Θεός πάρει τη θέση του στην καρδιά μας και αν «γίνουμε ένα» με το διπλανό μας, και μοιραστούμε τις ανησυχίες του, τους πόνους, τις χαρές του, τότε μπορούμε να νικήσουμε τις κακές μας συμπεριφορές. Χωρίς να φροντίζουμε να είμαστε διαρκώς «αγάπη», δεν είμαστε τίποτα. Και ζώντας αυτό το τίποτα, ομολογούμε με τη ζωή μας πως ο Θεός είναι τα πάντα, και ανοιγόμαστε έτσι στην αληθινή λατρεία [3].

«Είδαμε ν’ ανατέλλει το άστρο του και ήρθαμε να τον προσκυνήσουμε»

Μπορούμε να κάνουμε δικές μας τι σκέψεις και τα συμπεράσματα των πιστών της Μέσης Ανατολής: «Έχοντας συναντήσει και προσκυνήσει μαζί το Σωτήρα, οι Μάγοι, ειδοποιημένοι από ένα όνειρο επιστρέφουν στη χώρα τους από έναν άλλο δρόμο. Το ίδιο και η ευχαριστία που μοιράζεται μέσα στην κοινή προσευχή, θα έπρεπε να μας παρακινήσει να ξαναβρούμε τη ζωή μας, τις εκκλησίες και τον κόσμο ολόκληρο μέσα από καινούργιους δρόμους […]. Το να υπηρετεί κανείς το ευαγγέλιο σήμερα, απαιτεί να δεσμευτεί να υπερασπιστεί την ανθρώπινη δικαιοσύνη, ιδιαίτερα εκείνη των πιο φτωχών, των πιο αδύναμων και των περιθωριοποιημένων […]. Ο καινούργιος δρόμος για τις Εκκλησίες είναι αυτός της ορατής ενότητας που ακολουθούμε με θυσίες, κουράγιο και τόλμη, ώστε μέρα με τη μέρα ο «Θεός θα βασιλέψει πλήρως πάνω σε όλα» (1η Κορ 15,28).

---

[1] Η εβδομάδα προσευχής για την ενότητα των χριστιανών τελείται κάθε χρόνο από 18-25 Ιανουαρίου στο βόρειο ημισφαίριο και το διάστημα μεταξύ Αναλήψεως και Πεντηκοστής στο νότιο ημισφαίριο.
[2] Βλ. http://www.christianunity.va/content/unitacristiani/it/news/2021/spuc-2022.html
[3] Chiara Lubich, Λόγος της ζωής, Φεβρουάριος 1985 ; βλ. Parole di Vita, ed. Fabio Ciardi, Città Nuova, Ρώμη, 2017, p. 742-744

---

π. ά.: Καθολική Επισκοπή Σύρου
www.episkopisyrou.gr

---