Υψίστη τιμή στους ΗΡΩΕΣ του 1821 | Συνέχεια 27η | Αγριότητες οθωμανών κατά Ελλήνων (ΜΕΡΟΣ 1ον) | άρθρο του Μιχαήλ Στρατουδάκη

---

απεστ. 03-02-2022

Υψίστη τιμή στους ΗΡΩΕΣ του 1821

Συνέχεια 27^η

Αγριότητες οθωμανών κατά Ελλήνων
(ΜΕΡΟΣ 1^ον)

Από την οικτράν Άλωση της Πόλεως οι Χριστιανο,ί δηλαδή οι Έλληνες αλλά και τα άλλα υποταχθέντα κράτη υφίσταντο συνεχείς αγριότητες και ανηλέητον κυνηγτόν  στις περιουσίες  και τα  υπάρχοντά τους και φυσικά στην ίδια την ζωήν τους .  Οι Έλληνες έπαθαν ανείπωτες συμφορές. Διώξεις, αιχμαλωσίες, λεηλασίες, θανάτους. Ο πνευματικός πλούτος της Ελλάδος εχάθη και η παιδεία εξηφανίσθη πλήρως στα 400 μαύρα χρόνια της τυραννίας. Ο πληθυσμός μειώθηκε από πλείστα αίτια. Η Πελοπόννησος πλουσία από πάσης πλευράς σχεδόν ηφανίσθη. Είχε 200 χιλιάδες κατοίκους οι οποίοι τα 200 πρώτα χρόνια άρχισαν να φεύγουν από τα μέρη τους προς διάφορες περιοχές  Επτάνησα κλπ. Ο σουλτάνος κλωνίσθηκε γιατί από την Πελοπόννησον είχε τεράστια έσοδα από  φόρους. Αναγκάσθηκε να αλλάξει τακτικήν  και έδωσε μεγάλα προνόμια σ’ όσους επέστρεφαν στην χώραν τους. Σε 200 χρόνια ο πληθυσμός είχε υπερδιπλασιασθεί και το 1821 ξεπερνούσε τις 400 χιλιάδες κατοίκους με πολλούς σε αρκετά εύπορη κατάσταση. Οι πάντες ήταν υπό την βάναυση τρομοκρατίαν των κατακτητών. Οι λεηλασίες οικισμών και περιουσιών δεν είχαν όριον. Ο αδίστακτος ιμβραήμ εκτός τους αναρίθμητους φόνους και καταστροφές χωρίων το 1827 στην Μεσσηνίαν έκαψε 60.000 συκιές, 25.000 ελαιόδενδρα και συκαμηνιές. Οι καπνοί εσκέπαζαν τον ορίζοντα επί πολλές ημέρες. Το ολέθριον αυτό κακόν δεν επανορθώθη ποτέ.  Και η Ελληνική περιουσία εχάθη σε μέγιστον βαθμόν. Ο θαυμαστός πλούτος της πλουσίας Μεσσηνιακής γης οδηγήθη στον αφανισμόν.

Σφαγές εγίνοντο και δολίως κυρίως στην Πόλη. Εκεί καλούσε δήθεν για διαβουλεύσεις ευπόρους και αξιολόγους Έλληνες  και τους εφόνευε. Ακόμη και μεγάλους διερμηνείς, τίτλος υψηλότατος, έπεσαν θύματα της δολοπλοκίας του σουλτάνου όπως ο  Παπαρρηγόπουλος, πατέρας του ιστορικού μας, ο Θ. Μουρούζης με την σπανίαν βιβλιοθήκην η οποία λεηλατήθη κ.ά. Τα θύματα ήταν πολλά κατά το ξεκίνημα της Επαναστάσεως που τους καλούσε δήθεν για διαβουλεύσεις.

Τα πρώτα ανοσιουργήματα έλαβαν χώραν στην Μολδοβλαχίαν. Εκεί η Επανάσταση του Αλεξάνδρου Υψηλάντου απέτυχε για τον λόγον ότι η Ιερά Συμμαχία ήταν πολεμία των κινημάτων αλλά και για τον λόγον ότι εκείνην την περίοδον ο Τσάρος Αλέξανδρος ευρίσκετο σε σύσκεψη με τους αυτοκράτορες  και επηρεάσθη  να μη υποστηρίξει την εξέγερση του Υψηλάντου, κάτι που απέβη μοιραίον. Η σύσκεψη έγινε στην πόλη Λάϋμπαχ σημερινήν ¨Λουμπλιάναν  και διήρκεσε από 26 Ιανουαρίου έως 5 Μαΐου του18211! Συμμετείχαν οι αυτοκράτορες Αυστρίας, Ρωσίας, Πρωσίας, Γαλλίας. Τι συσκεπτώταν τόσους μήνες! Φανατικός αντίπαλος της Επαναστάσεως ο αυστριακός Μέτερνιχ, αντικρούσθη σε μέγαν βαθμόν από τον Καποδίστριαν όστις συνόδευε τον Τσάρον Αλέξανδρον, αλλά δεν επεκράτησε πλήρως ο Καποδίστριας. Ο οθωμανικός στρατός δεν είχε δικαίωμα να εισέλθει στην Μολδοβλαχίαν. Αν αυτό ετηρείτο το κίνημα του Υψηλάντου θα είχε θριαμβευτικήν επιτυχίαν. αλλά η υποχώριση του Τσάρου της Ρωσίας στην οποίαν πολύ συνέβαλε η Αυστρία επέφερε τους ολέθρους. Τον επίεζαν συνεχώς καθ΄ ην στιγμήν η επανάσταση είχεν αρχίσει.

Στις 7 Αυγούστου 1821 ο πασάς του Βουκουρεστίου διέταξε να σκοτώσουν όσους περισσότερους στρατιώτες μπορούσαν  από την δύναμη του Σάββα Καμινάρη. Επειδή οι στρατιώτες αντελήφθησαν την  σφαγήν έφυγαν. Για κάθε κεφαλήν Χριστιανού ο Κεχαγιάβεης πλήρωνε αμοιβήν. Άρα η σφαγή προεβλέπετο εξοντωτική!! Οι  οθωμανοί δολοφόνοι αφού δεν βρήκαν στρατιώτες, έσφαζαν αδιακρίτως όποιον κάτοικον συναντούσαν! Το χρήμα βλέπετε!!!!! Η ανθρωποσφαγή διήρκεσε τρεις ώρες. Και οι κεφαλές εφέροντο στον πασάν για πληρωμήν. Όμως συντόμως αντελήφθη ο διοικητής   ότι  τα χρήματα ήταν πολλά και διέταξε να σταματήσει αμέσως κάθε σφαγή Χριστιανού! Χρηματικής οικονομίας ένεκεν!

Ο Σάββας Καμινάρης έπαιζε διπλούν παίγνιον πρόδωσε τους Έλληνες δίδοντας μυστικά στους οθωμανούς. Ο τούρκος διοικητής τον κάλεσε στο Βουκουρέστι  «δια να του αποδώσει τα βραβεία αναλόγως των υπηρεσιών του». Με μεγάλον ενθουσιασμόν και υπεροπτικώς ανέχωρησε συνοδευόμενος από 25 σωματοφύλακες. Έφθασε στην έδρα του διοικητή και ενώ προχωρούσε για να λάβει τα εύσημα συνεχείς πυροβολισμοί τον έριξαν νεκρόν. Δυστυχώς υπήρξαν και άλλοι όμοιοι τύποι στην Επανάσταση,  όπως και στα χρόνια των περσικών πολέμων και εφεξής.

Φρικτά φαινόμενα είχαμεν και εκτός επαναστατικών περιοχών, π.χ. στην Ζάκυνθον, όπου ο αρμοστής συνέλαβε πέντε  χωρικούς και τους εκρέμασε ως πρωταιτίους για κινήσεις στο χωρίον Υψόλιθος, ακολούθως έβαλε τα σώματά των  σε κλουβιά και τα ύψωσε σε υψηλά μέρη της πόλεως  προς φρίκην των θεατών. Τροκρατία στο έπακρον!!!

Προ της αλώσεως της Τριπολιτσάς, οχλαγωγίας γενομένης, ο πασάς συνέλαβε 38 αρχιερείς και προκρίτους μετά των υπηρετών αυτών και τους οδήγησε στην φυλακή των κακούργων η οποία είχε εμβαδόν150 πήχεων.  Και ένα υποτυπώδες παράθυρον. Αλυσοδέθησαν όλοι οι κύριοι από του τραχήλου με μίαν αλυσίδα και οι υπηρέτες με άλλην. Η απόσταση ήτο μικρά, ώστε όταν κάποιος ήθελε να σηκωθεί έπρεπε κατ’ ανάγκην να σηκωθούν όλοι! ΜΕΓΑΝ μαρτύριον!  Τροφήν τους έδιναν ελαχίστην ώστε να συντηρηθούν! Στον πολυώδυνον αυτόν βίον έμειναν πέντε μήνες και δύο φορές εξήλθαν της φυλακής για ολίγες μόνον ώρες! Αρχικώς ήταν δέσμιοι και οι 18 σωματοφύλακες, οπότε η ασφυξία στο μικρόν δωμάτιον ήτο αφόρητη. Ζήτησαν να τους αραιώσουν και αφαίρεσαν τους σωματοφύλακες τους οποίους  εσκότωσαν αμέσως!! Όταν  εξήγαγαν του δεσμωτηρίου τους λοιπούς, όπως αναφέρει ο Τρικούπης στην Ιστορίαν του, τόμος Β΄ σελ. 87, «ήσαν όλοι ρακένδυτοι, όζοντες, φθειριώντες, ημιθανείς εκ της ασιτίας και κακουχίας, σκιάς ανθρώπων μάλλον ή άνθρωποι», Ήσαν και τρεις Μητροπολίτες μετά των Διακόνων τους. Δύναται να συλλάβει ανθρώπινος νους τα φρικτά βασανιστήρια, όταν  είναι αδύνατον  να σηκωθεί  όρθιος ένας αν δεν σηκωνόταν και οι άλλοι, να περιπατήσει, που;;;; να ουρήσει που;;;;;

Κατά την πολιορκίαν της Ναούσης οι αγριότητες δεν είχαν  τέλος. Τα παθήματα των κατοίκων απερίγραπτα. Φρικτήν εικόνα των βασανιστηρίων αναφέρει ο Τρικούπης. Με πικρίαν επισημαίνει.

«Πεντακισχίλιοι εφονεύθησαν και ηχμαλωτίσθησαν εν τη Ναούση και άλλοι τόσοι έπεσαν εις χείρας των εχθρών περί τον Παλαιόπυργον. Πολλοί των συλληφθέντων ανηλεώς εβασανίσθησαν, πολλαί γυναίκες εις τας φλόγας ερρίφθησαν, έγκυοι εξεκοιλιάσθησαν, τέκνα έμπροσθεν των γονέων εσφάγησαν, βρέφη από των τραχήλων των μητέρων εκρεμάσθησαν, παρθένοι και μητέρες αγκαλοφορούσαι τα τέκνα των έπεσαν αυθορμήτως εις την πλησίον του Παλαιοπύργου λίμνην, το Μαύρον νερόν, και επνίγησαν εις αποφυγήν ατιμίας και βασάνων. Τόσον θηριώδεις εφάνησαν οι κατακτηταί».

Το μένος των τυράννων κατά των Χριστιανών ήταν απύθμενον. Και μόνη η ιδέα ότι ήτο  τις Χριστιανός  (ήτοι Έλλην) ήτο αρκετή για βιαιοπραγίες. Οι ωμότητες επί της νήσου Χίου (1822) δεν περιγράφονται. Γράφει χαρακτηριστικώς ο Τρικούπης.

«Το μέγα πλήθος αόπλων, φιλησύχων και απροστατεύτων  Χριστιανών επί της νήσου, ο πολύς αυτής πλούτος, τα θέλγητρα γυναικών της, η ακόρεστος επιθυμία της καταστροφής πάσης χριστιανικής πόλεως και η άσβεστος δίψα χριστιανικού αίματος, ηρήμωσαν δια μιάς  τα κατοικούμενα πλησιόχωρα μέρη».

Την Κυριακήν του Πάσχα 2 Απριλίου 1822 οι καταδιωκόμενοι Έλληνες ευρέθησαν στην Μονήν του Αγίου Μηνά. Κατέφθασαν οι τύραννοι και τους εφόνευσαν όλους!!!! Όσοι δε είχαν μεταβεί στα ενδότερα προς σωτηρίαν έλαβαν συγχωροχάρτια να επιστρέψουν. Μερικοί πίστεψαν και επέστρεψαν. Όταν τα χωρία είχαν ικανούς Χίους  άρχισε δεινή δίωξη, ξυλοδαρμός με ρόπαλα έχοντα ρόζους, με μαχαίρια, με αγχόνες, αλλά δεν ικανοποιούντο και βρήκαν παίγινιον να πυροδοτούν  τα ενδύματα των γυναικών και ταυτοχρόνως να τις βασανίζουν απανθρώπως!! Η  παράλιος θάλασσα  της Χίου κατέναντι των Ψαρών  έγινε κατακόκκινη από τα αίμα των σφαγιασθέντων! Οι  αγορές των ξένων πόλεων εγέμισαν αιχμαλώτους.  Τρικούπης τ. Β΄ σελ. 198. Αλλ’ εκτός των θανάτων αναφέρει ο Τρικούπης και αναρίθμητες καταστροφές σε κτήρια και αγρούς. Π.χ. τα λαμπρα κτήρια της Χίου μετετράπησαν σε σωρούς ερειπίων, η πλουσία βιβλιοθήκη έγινε στάκτη, οι ευανθείς και υγιεινοί αγροί έγιναν εστίες δυσωδίας και λοιμικών νόσων!!! Στις 22 του ιδίου μηνός ο καπετάν πασάς εκρέμασε επί των  ιστίων  των πλοίων ως κακούργους 70 χωρικούς οι οποίοι  προσήλθαν ως αμνηστευθέντες!!! Την άλλην ημέραν εκρέμασε στα ιστία της ναυαρχίδας  του 8  ομήρους, άλλους δε εκρέμασεν ο φρούραρχος μεταξύ των  οποίων και ο Αρχιερέας Πλάτωνας. Όλους αυτούς τους έγδαρε την κεφαλήν, εγέμισε το δέρμα με άχυρα και τα έστειλε στον σουλτάνον ως επιτυχίαν!  Όμοιες αισχρές  επιτυχιες (δεν πρόκειται φυσικά για επιτυχίες αλλά για αγριότητα),  εγίνοντο συχνά. Οι μεγάλοι οπλαρχηγοί πολλάκις εκαρατομούντο και η κεφαλή τους εστέλνετο στην Πόλη!

Τα θλιβερά και τυραννικά αυτά φαινόμενα δεν συνέβησαν μόνον κατά την Επανάσταση του 1821, τότε ενετάθησαν, αλλά όλα τα προηγούμενα χρόνια. Από τον 18^ον αιώνα το μεγαλύτερον μέρος του πληθυσμού της οθωμανοκρατουμένης Ελλάδος ζούσε σε πόλεις της Ευρώπης και της ανατολικής Μεσογείου και ανεπτυσσόταν με ζηλευτήν  δραστηριότητα. Στην Βενετίαν π.χ. ίδρυσαν Νέαν  Πόλη και θριάμβευσαν. Οι Έλληνες του Πόντου κατέφυγαν  στα παράλια της Ρωσίας, ίδρυσαν πόλεις με κορυφαίαν την Οδυσσόν που έγινε  το μεγαλύτερον εμπορικόν και ναυτικόν κέντρον της Νοτίου Ρωσίας. Από την δράση των υποδούλων Ελλήνων άκρως ωφεληθείσα στο εμπόριον, την ναυτιλίαν και αλλού ήταν η κατακτήτρια οθωμανία. Τίποτε δυστυχώς δεν ανεγνώρισε. Μόνον σφαγές, λεηλασίες και καταστροφές χωρίων, φυτών και πνευματικών ιδρυμάτων.

---

2/2/2022

---

Μιχαήλ Στρατουδάκης

---